Numer 2(35)/2022

Zenon Ślusarczyk
e-mail: zenon_slusarczyk@wp.pl

Unia Europejska uznając suwerenność państw członkowskich w zakresie systemów edukacji szkolnej, opracowała szereg programów wspólnych mających na celu systematyczne podnoszenie wiedzy ludzi i ich kwalifikacji. Do programów tych zalicza się czołowy program pod nazwą „Uczenie się przez całe życie” i jego konkretyzację w postaci programów: Comenius, Erasmus, Leonardo da Vinci i Grundtvig. Celem artykułu jest charakterystyka polityki młodzieżowej w UE i prezentacja wybranych programów edukacyjnych dostępnych dla polskich studentów. W podsumowaniu wskazano na potrzebę i przydatność systematyzowania i gromadzenia wiedzy na temat programów edukacyjnych. Narzędziem badawczym zastosowanym w niniejszym artykule był przegląd literatury naukowej i informacji ze stron internetowch.

Słowa kluczowe: Unijne programy edukacyjne, wyrównywaniu różnic w poziomie kształcenia, podwyższania kwalifikacji zawodowych studentów

Jacek Cheda
e-mail: mentoris@interia.pl

Celem artykułu jest próba znalezienia odpowiedzi na pytanie czym powodowana jest inicjacja procesu innowacyjnego w nowoczesnej koncepcji organizacji społeczeństwa. Jest to interesujące ze względu na szeroki wachlarz procesów zmian, które oddziałują na wszelkie sfery życia społecznego. Po zapoznaniu się z definicjami innowacyjności – których jest ogromna liczba – można sformułować twierdzenie, że jest to przejawianie zdolności do generowania i implementacji innowacji. Z procesami innowacyjnymi mamy do czynienia w prawie wszystkich typach społeczeństw, co więcej są istotnym czynnikiem ich rozwoju, nie zawsze pożądanym. Aby zapobiec niekorzystnemu wpływowi innowacji na życie społeczne, w tym także i polityczne należy dążyć do budowy społeczeństwa otartego. Przedsiębiorstwa, aby efektywnie działać w realiach ulegającej ciągłym zmianom gospodarki, potrzebują katalizatora, za który uznaje się innowacje. To one generują potencjał konkurencyjności i budowy przewagi.

Mówiąc zaś o procesie innowacyjnym należy zauważyć, że sprowadza się ono do obszaru polityki gospodarczej, która jest obecnie ważnym instrumentem wykorzystywanym w polityce. Ma zatem istotny wpływ na sferę społeczną, wchodząc tym samym w przestrzeń innowacji społecznych. Powód i czas rozpoczęcia procesu innowacyjnego w nowoczesnej koncepcji organizacji społeczeństwa każdorazowo odnosić się będzie do oddzielnego obszaru badawczego i nie jest możliwe ich konkretne określenie. Części składowe są zaś dyskusyjne, niejednorodne i jednostkowo zmienne.

Słowa kluczowe: innowacje, innowacyjność, innowacje w organizacji społeczeństwa.

Jacek Cheda
e-mail: mentoris@interia.pl

Bartosz Rzętkiewicz
e-mail: b.rzetkiewicz@wsbinoz.pl

Skuteczne zarządzanie projektami współfinansowanymi ze środków Unii Europejskiej nie tylko wpływa na osiągane w nich rezultaty i wypełnienie wskaźników, ale także odgrywa praktyczną rolę we wdrażaniu celów strategicznych danego regionu oraz całej Wspólnoty.

Celem artykułu jest przedstawienie procesów zachodzących w zarządzaniu projektami w ramach polityki regionalnej Unii Europejskiej na przykładzie Polski z perspektywy doświadczeń po 2004 roku. Są one skuteczne czy też nie? Dylemat ten jest podstawowym pytaniem badawczym. Z punktu widzenia polityki spójności Unii Europejskiej najważniejsze są czynniki rozwoju regionalnego, które rozumieć można jako indywidualne składowe regionu, które oddziałują na zmiany jego stanu, tj. wywierają wpływ na jego rozwój społeczno-gospodarczy. Władze regionu stają się fundamentalnym ogniwem wytyczającym politykę rozwoju na swoim terytorium, jednocześnie będąc w pełni za nią odpowiedzialne. Zapewnienie skuteczności wiązało się z nastawieniem na cel: zarówno na polu formalnym (dokumenty programowe, procedury, kontrola instytucjonalna, itd.), jak i w warstwie samego wdrażania projektów przez wnioskodawców. Wzrost PKB w poszczególnych regionach i w całej Polsce możliwy był dzięki wysokiej stopie realizacji celów określonych dla danych priorytetów i działań. Wykonana analiza po zamknięciu Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki potwierdza założenie, że polityka zarządzania przez cele była efektywna. Bez sprawnego sektora publicznego nie jest możliwe realizowanie działań na rzecz rozwoju społeczno-gospodarczego umożliwiającego konkurencję w skali europejskiej i światowej. Rozwiązaniem gwarantującym taką sprawność jest waśnie zarządzanie przez cele, która przyjęta w narzuconych przez UE standardach wdrażania projektów, wykazała swoją skuteczność. Pozwoliło to na największy w całej historii kraju rozwój. Wnioski z wieloletniej analizy implementacji środków pomocowych są czytelne. Instytucje regionalne w Polsce skutecznie zarządzają środkami skierowanymi na projekty unijne, a zastosowane procedury działają poprawnie.

Słowa kluczowe: zarządzanie, fundusze UE, polityka regionalna, zarządzanie przez cele

Krzysztof Michałek
e-mail: krzysztof_michalek@interia.pl

Style zarządzanie pracownikami stale ewoluują. Każde przedsiębiorstwo chcąc być konkurencyjnym na rynku pracy potrzebuje liderów odpowiadającym na potrzeby współczesnego zarządzania. Dawniej rządy autokratyczne w firmie, w których jedynie szef miał moc decyzyjną były powszechnie spotykane. Aktualnie taki styl jest w mniejszości, a zastąpił go styl partycypacyjny, w którym kluczową rolę odgrywają rozmowy całego zespołu i w taki sposób są podejmowane decyzje, a nie obyłoby się to bez rozwoju w aspekcie komunikacji. Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja istoty komunikacji w zarządzaniu zespołem oraz znalezienie sposobów na jej poprawę w przedsiębiorstwie. Ważne jest zwrócenie uwagi na rolę lidera w działaniu całej firmy, gdyż to jest osoba, której zadaniem jest motywowanie i wspieranie pracowników, przy jednoczesnym dbaniu o wyniki i finanse. To od jego komunikacji zależy czy pracownicy będą wykorzystywać swój maksymalny potencjał.

Słowa kluczowe: zarządzanie komunikacją, komunikacja, zarządzanie, lider, pracownik

Jerzy Janczewski
e-mail: jerzyjanczewski@poczta.onet.pl

Danuta Janczewska
e-mail: janczewska@republika.pl

Korzystanie z rowerów w celu przemieszczania się z jednego miejsca do drugiego staje się coraz bardziej popularne. Poruszanie się nimi nie wymaga dużego wysiłku fizycznego więc na dłuższych odcinkach podróży mogą być alternatywą dla rowerów konwencjonalnych. Z rowerów elektrycznych korzystają zarówno firmy jak i osoby prywatne. Elektryczne wspomaganie roweru może być również rozwiązaniem transportowym dla osób z problemami zdrowotnymi. Rowery elektryczne mogą być także postrzegane jako jeden ze sposobów na uzupełnienie luki w transporcie publicznym i ograniczenie kongestii w centrach miast.

Celem artykułu jest prezentacja elektrycznego roweru i wskazanie jego miejsca w systemie mikromobilności. Omówiono systematykę e-rowerów, scharakteryzowano rynek i przytoczono kilka wybranych przykładów wykorzystania ich w transporcie osób i ładunków. W konkluzji postawiono hipotezę, że więcej e-rowerów na ulicach może prowadzić do mniejszej liczby samochodów w miastach.

W pracy oparto się na publikacjach naukowych jak i informacjach i opracowaniach praktyków z branży. Całość zwieńczono podsumowaniem.

Słowa kluczowe: mikromobilność, system mikromobilności, elektryczny rower